Snaefelsness

Lekker slapen zat er niet in voor Marianne, onze slaapkamer had lamellen en er kwam veel licht naar binnen waardoor het lastig was om in slaap te vallen. Een van Eijk heeft daar echter geen boodschap aan en slaapt gewoon in! Ik moet wel zeggen dat ik halverwege de nacht wakker werd en alleen verder kon slapen met een oogmasker op.
Om 10 uur waren we zover, goed ontbeten en de route bepaald. Op naar Budir, een lavaveld met ook wit zand en vogels. Herkenningspunt was een van de oudste houten kerkjes in IJsland, een bijna zwarte houten kerkje dat helaas op slot was. Onderweg naar het volgende punt proberen we even de 4x4 uit en blijkt dat de Suzuki makkelijk wat steilere stukken kan nemen. Onze 4x4 cursus van vorig jaar geeft ons al meteen wat meer vertrouwen en met een vreemde auto kun je maar beter iets voorzichtiger zijn. Een les die ik goed onthouden heb is dat dat hoe langzamer je rijdt, hoe meer tractie je hebt, dus....niet de motor laten razen en denken dat je dan wel snel over de helling of bult komt! Maar goed, op het asfalt hebben we dat nu niet nodig. We slaan af naar Hemlar. Vandaaruit kun je naar Anarstapi wandelen langs een erg fraaie kliffenkust met duizenden broedende vogels. Er zijn in vergelijking met vorig jaar ook veel meer toeristen en er zijn ook allerlei houten wandelpaden en gravelpaden aangelegd die er vorig jaar niet waren. Toerisme is booming in IJsland! Dat blijkt ook wel uit de vele chinezen en japanner s die we zien. Het zou trouwens best kunnen dat die een stopover maken tussen Amerika en Europa!? We beginnen echter met koffie en gebak, een kwarktaart met een hoog eiwitgehalte. Ook een typisch IJslands gerecht dat daar styr heet en waar de supermarkten vol van liggen, net zoals bij ons de toetjes ongeveer, zoveel smaken zijn er. We wandelen door een jong lavaveld met fraai uitzicht op de kustlijn en het jonge groen en de eerste bloempjes. Aan landzijde zien we de gehele ochtend de vulkaan Snaefelsness liggen te schitteren in de zon. Meestal is deze vulkaan in de wolken gehuld, maar gisteren en vandaag mooi niet! Deze vulkaan is beroemd geworden door Jules Vernes. Hij heeft het boek geschreven 'Reis naar het middelpunt van de aarde', het verhaal gaat over een avonturierlijke groep die het binnenste van een vulkaan afdaalt en via grotten en gangen steeds dieper de aarde indaalt tot ze bij een groot meer uitkomen. hoe het precies verder gaat weet ok niet meer. Maar het is deze Snaefelsness vulkaan die geacht wordt de vulkaan te zijn die Jules Vernes bedoeld heeft in zijn boek. Dit brengt mij op een idee, kan ik ook een Jules Vernes worden misschien? Wel, de Snaefelsness vulkaan gaat mij dat niet bieden nu, de enige weg nar de top is nog afgesloten. Wel kunnen we ca 7 km nar boven via een smal gravelpad, maar aan het eind ligt toch n dik pak sneeuw. Weliswaar smeltend maar onverbiddelijk voor ons en nog n stuk of vijf auto's. Onderweg hebben we een nederlands stel meegenomen die de 7 km aan het lopen waren en die gaan nu te voet over de sneeuw verder. Mij niet gezien -;), mijn schoenen zijn net droog van de kleidrap gisteren, een sloot sneeuwwater in mijn schoenen hoeft van mij niet. We doen nog n paar steile hellinkjes af en op, bochie om en weer t asfalt op. We steken de grote landtong naar het noorden over en zien ondertussen de Snaefelsness allengs meer in de wolken verdwijnen, de rest van de hemel trouwens ook helaas. De zon is weg en dat zal nog wel n paar dagen duren volgens het KIJMI oftewel het IJslands KNMI. Morgen maar de regenjas en regenbroek tevoorschijn halen want de kans op regen is maar liefst 100%. Gelukkig dat het niet hoger kan -;)). We maken de laatste kilometers langs de noordkust van de landtong, maken wat fotostops voor fraaie vergezichten en vogels. Dan nog even de supermarkt in voor wat lunchbenodigdheden, er zijn in die gehuchtjes die ons te wachten staan lang niet altijd winkels dus enige voorraad is welkom. Dan nog even uitzoeken hoe je benzine moet tanken bij een betaalautomaat waar je het pasje precies andersom er in moet doen zoals je in de rest van de wereld gewend bent. Met een volle achterbak, en volle tank maar met een knorrende maag doen we de laatste 50 km naar ons guesthouse, toepasselijk KAST guesthouse genaamd, er staan alleen wat containerachtige gebouwen aan elkaar geschakeld. We eten echter lekker, en het poesje krijgt ook wat (met een grote MIAUW springt ze op mijn hand af en bromt (hopelijk tevreden) als ze haar buikje vult-;). Vogels van de dag: de drieteenmeeuw en de eidereend. Fotoos plakken op deze weblog gaat weeeeer niet makkelijk als je een Ipad gebruikt, dus ik zet wel wat vogelfoto's op Facebook.
Morgen wachten de puffins op ons, maar wat dat zijn vertel ik later! En eerst zullen we kennismaken met een veerpont die ons naar de WestFjorden moet brengen