Husafell tot Snaefelsnesbae

Strakblauwe lucht, de zon fel en de wind matig, zo willen we het hebben als we na ons copieus ontbijt de auto instappen! Wegrijden duurt even want er zijn zo van die dingetjes die je toch even moet doen in een auto die je niet goed kent. Zoals, hoe zit dat met die 4x4 en waarom komt er geen geluid van een sympathieke IJslandse uit de speakers? Dus de dikke handleidingen erbij en na een kwartiertje zijn we voldoende voorbereid en kunnen we op weg. Eerst nog vierbaans, daarna tweebaans en we krijgen al mooie vergezichten te zien over de baai links van ons en naar de bergen rechts van ons. We duiken een fjord onderdoor via een toltunnel en aan de overzijde gaan we oostwaarts de bergen in. Tis nog niet echt hoog, 100-200 meter boven zeespiegel. Tegen twaalven bereiken we ons doel, Husafell en Hraunfossar en Barnafoss. Husafell is bekend om zijn kunstenaar die gezichten in stenen rotsen uitbeitelt, Hraunfossar en Barnafoos zijn bekend om watervallen. Die van Hraunfossar is een Must See en dat klopt wel. Een brede rivier perst zich door een kleine kloof, maakt een keurige waterval en tegelijkertijd komt van rechts een paar meter van-onder de rotswandrand over een lengte van enkele honderden meters ook water omlaag, ook in watervallen. Heel apart! Net als ik foto's sta te maken, word ik bescheiden op mn schouder getikt. Of ik mn paspoort kwijt ben en een vrouw overhandigt mij mn paspoort! Heb ik weer! Ze zegt dat het bij onze auto lag en zag ons lopen en is ons nagelopen! Nou, ik heb weer eens stinkend geluk -;))).
Na een korte wandeling langs de rivier gaan we een tien minuten verderop Husafell binnen. De witte kerk in onze beschrijving is inmiddels grijs geverfd maar dat hindert niet. We zoeken langs de rivier het pad naar boven, in het begin makkelijk, later lastig door losse stenen en ontbreken van een duidelijk pad.er komt al veel smeltearer naar beneden via de kleine stroompjes en het gras begint la goed te groeien. De beloofde bloemenkei uit de beschrijving is zeker in een ander seizoen beschreven want er is nauwelijks een bloem te zien, we ploeteren naar boven en rusten even uit bij een bankje. In een vernuftig afdakje met paal is naast de bank een dagboek met pen verborgen, daar kun je iets in schrijven over je tocht. Grappig -;). Nog stukje verder en we staan oog in oog met de Gletscher Ok. Weten we ook weer waar die term vandaan komt! We kunnen weer afdalen en poetsen de bergelfjes ons een poets. Enkele plekken waar geen rotsen liggen en wat water langs stroomt zijn net niet echt stevig genoeg on ons gewicht te dragen en zakken we plots tot over de enkels in de kleiige drab. Bah, dat is troep! Gelukkig is er wel voldoende water om het af te spoelen. Daarna is het nog n klein stukje naar beneden en gaan we na wat poetswerk verder met de auto, richting west en noord. We rijden rustig verder en tegen 19 uur bereiken we ons guesthouse Kast. Er zijn nog ca 10-20 gasten dus er is leven genoeg. We doen een soep en een vis-en kipmaaltijd, kroelen met een kittig katje dat buiten ligt te rollebollen, briesen wat Brabants tegen het ponyvolk dat buiten de winterjas aan het verliezen is en kletsen ABN met een nederlands echtpaar. Dan is het welletjes voor die dag en schuiven we het bed op.
Morgen zien we wat Jules Verne beroemd maakte en hopelijk nog meer.
Vogel van de dag: De goudplevier. Vogel van gisteren was trouwens: de Koperwiek.