16 september, Seoul

16 september Sightseing seoul.
Het ontbijt is goed. Waarom je op de vraag "Why" niet altijd antwoord moet geven, dat we weer populair zijn om mee op de foto te gaan, en twee keer traditioneel koreaans eten je al even doet slikken, en hoe diep een metro kan gaan.

In onze hotelkamer stond het raam open en het was wonderbaarlijk rustig 's nachts. Dat weet je alleen als je wakker bent dus, en dat was ik inderdaad, toch wel wat last van een jetlag. Maar we waren toch voldoende uitgerust om een dagje Seoul te doen. Zonder het ontbijt gaat dat niet lukken, sterker nog, zonder ontbijt kom ik de hoteldeur niet eens uit! Met n dubbele portie Activa yoghurt, n paar sneeën lichtbruin brood, hardgekookt ei en flink wat fruit, schoten we een taxi aan om ons naar het meeting point te brengen voor onze gids deze ochtend. Helaas, de Romaanse omschrijving op de print maakte de chauffeur niet duidelijk waar we naar toe wilden, en we werden al weer snel geholpen door man met aktetas, op weg naar kantoor. Die wist het wel en gaf de boodschap aan taxi nr 2 door. Zodat we na 20 minuten bij een groot complex afgezet werden, onze bestemming!? Dat was nog niet echt duidelijk en de meneer in de loge wees ons vriendelijk dat we de volgende poort moesten hebben. Hadden we anders op de afgesproken tijd op de verkeerde plek staan wachten! We waren wat te vroeg en deden eerst n koffie aan de overkant van de straat. Om 10 uur meldden we ons bij de poort waar een oudere man met n blauw petje en een badge stond te wachten. Inderdaad, zo hoort een gids er uit te zien en dat bleef hij de komende 2 uur. Meneer Choo Lee Wang was de naam en hij was een zogenaamde Goodwill guide, deze werkt alleen tegen onkostenvergoeding en brengt zo zijn kennis over aan de toeristen. Het is voor hem ook een mogelijkheid om zijn engels te oefenen, wel dat was zeker aan hem besteed -;)! De L en de R door elkaar gebruikend en met enige eigen interpretatie maakte dat dat we alle zeilen moesten bijzetten om iets te begrijpen van zijn verhalen over twee aparte vrouwenverblijven (om twee dames te vriend te houden die elkaar niet konden zien of luchten), over waarom de poort geen drempels had ( anders kan het paard er niet door hahaha!) en meer informatiebrokstukken die steeds begonnen met Why? Al snel kregen we door dat het een retorisch Why was en dat we niet hoefden te antwoorden, dat deed mr. Wang meteen zelf. Alleen toen we bij een deur in een grote muur met een berg zand stonden, en weer dat enigzins irritante Why kwam, wilde ik toch even laten weten wat het was, een voorraadkamer die koel was om eten goed te houden. Dat verraste hem blijkbaar (mij dus niet!). Na ons paleis-bezoek passeerden we een wat romaans aandoende kerk die tot een soort sekte behoorde en nu eigenlijk ter ziele was. Niet echt een godsdienst maar een geloof dat iedereen na de dood terugkeerde naar een basis-essentie en niet naar een hiernamaals ging. Tsja, als je niet iets moois belooft, houden de meeste van ons het na een tijdje wel gezien ja, dus was deze kerk zo goed als leeg gelopen. Vermeldenswaard was nog dat er geen pilaren waren, de architect een duitser was, het orgel er nooit was geweest en donaties welkom waren. Een kort moment werd besteed aan weer een heel typisch koreaans huis (Why?) het was het eerste, oudste huis van Seoul dat een revolutie te weeg had gebracht. Gelukkig een vreedzame, want het bracht de mensen comfort en hygiene. Het was het eerste huis met een toilet binnen de muren en onder het dak! Dat vonden de mensen toch wel fijn, niet meer met je blote billen in de regen en wind! Ik denk dat toen ook de bidet en de föhn zijn uitgevonden, want die regen en wind waren toch wel ergens goed voor! Dat laatste hield ik maar voor me, mijn woordgrapjes in het buitenland worden vaak niet begrepen -;). Snel door kleine staatjes met art galeries en souvenirs, naar een grote boeddhistische tempel. Ook hier vinden vrouwen het geloof schijnbaar belangrijk, in de tempel waren bijna 100 vrouwen en maar een paar mannen. Het verhaal van de dennenboom die de tweede belangrijkste figuur van het koninkrijk werd, ben ik vergeten, alleen dat de witte bast van de boom de reden is dat de monniken daarom een witte pij hebben en niet een oranje zoals de rest van de boeddistische monniken op deze aarde. Een greep naar onze handen maakte duidelijk dat de toer voorbij was en dat we het verder zelf konden bekijken. Marianne greep daarop in haar tas en bedankte de goede man met een presentje uit Nederland, een weekkalender met fotoos van Nederland.
Hongerig van deze culturele onderneming belandden we naast een eettafeltje waar ze de stoelen vergeten waren. Gelukkig hadden ze de poten van de tafel flink ingekort zodat we toch zittend op de grond konden eten. De menukaart had plaatjes en engels tekst zodat we wel een vermoeden hadden wat we kregen:
Dumplings oftewel momo's ( een gevuld deegblad) met kommen soep met radijs, witte wortel, reepjes varkensvlees met 3 cm spek, en een soort groentenpizza. Na deze yoga oefening en een handtekening voor het Visa pasje, konden we een plan voor de middag opstellen. Fietsen of city tour met de bus? Het werd het fietsplan, maar eerst naar n punt waar ze fietsen verhuurden. De beste kans was bij de Han rivier die Seoul in tweeën splits en waar je langs de oevers kunt fietsen. Dus doken we onder, soms drie vier verdiepingen naar beneden, de metro in. De Seoulmetro heeft net zoveel stations, chefs en perrons als de hele Benelux lijkt me! Als n behulpzaam mannetje ( yep, daar bestaan ze ook!) ons voordoet hoe je n kaartje trekt, kunnen het verder zelf en komen we n half uurtje verder bij de Han rivier uit. het fietsplan trekken we in als blijkt dat je de gratis fietsen alleen mee krijgt op vertoon van n Seoul city pas(hebben we niet). Het fietsplan zou nog kunnen lukken- een gewone verhuurder staat elders met enkele honderden fietsen voor ons klaar- , maar daar komen we pas achter als we een riviercruise van een uur hebben gedaan en dan geen puf meer hebben en naar ons hotel willen.

Een riviercruise levert n paar leuke momenten op als een enthousiast stel op ons afkomt en met ons op de foto wil. Vooruit dan maar -;)), en we hebben een flashback naar 2010 of zo, toen we in China waren. Daar was het schering en inslag! Als we afscheid nemen en ik vraag waar hij vandaan komt, staan we dus niet verbaasd als hij een Chinees op vakantie blijkt te zijn. De schoolgroep op de boot is ook in ons geïnteresseerd en er komen een paar tieners met ons kletsen. Eentje heeft goed opgelet op school en noemt snel wat kernpunten van Nederland op, belangrijke kleur is Oranje, ze heeft Anne Frank gelezen (ik nog niet sorry!), kent pannenkoeken en herinnert zich na enige hulp Guus Hiddink. Als we vertellen dat hij onbeperkt 1e klas mag reizen vanwege zijn verdiensten voor het koreaanse voetbal, is ze wat sceptisch. En dat is toch jongens- praat? Ohja, en Nederland, dat is toch n grote stad he? Terug naar school!-;). En wij naar het hotel, roltrappen op en af, bochten om, gewone trappen, pijlen en borden volgend, in-, over en uitstappend.
Na deze werkdag, gaan we toch even plat en zoeken we n paar uurtjes later een leuke eettent. We zien iets met gasflessen onder tafel, een bakplaat op tafel en een hoop vrolijk geroezemoes. Met n menukaart zonder plaatjes en engels gaan we de uitdaging aan. We willen tenslotte eten -;). Het wordt varkensvlees want iets anders hebben ze niet. Frisdrank voor Marianne wordt Sprite, iets anders hebben ze inderdaad niet, klopt! De kok snapt dat we toch wel wat uitleg nodig hebben. Naast het varkensvlees - de helft sturen we bij voorbaat terug omdat het wel erg veel is!-, staan er schaaltjes met kool blaadjes, slablaadjes, dunne groentesprieten, knoflook schijfjes, sambalprutje en een schaal met bloedrode saus en witgrijze drildingen, we denken rauwe inktvis. Het gebakken vlees doe je op n blaadje, doet er afwisselend groenten of ander spul op, vouwt het samen en stopt het in je mond, simpel en lekker! Met wat rijst en nog n paar paddestoelen toe hebben we genoeg. Natafelen is geen gewoonte en een dikke 30.000 won armer nemen we afscheid van de vriendelijke ober. Die maakt het wel, getuige zijn hoopvolle, see you tomorrow?
De koffie doen we verderop, beetje lezen,weblog bijhouden en nog n staartje op de hotelkamer meepikken van de Voice of Seoul, ze mogen van mij allemaal door -;), ik hoor geen verschil-;)))). Morgenmiddag met de trein verder, we bezoeken een hanok dorp. Ohja 30.000 won is 24 euro.