27 mei, naar Hella

Ons ontbijt bij de boerin en en blik op de hemel bracht ons in goede stemming. Het was droog en de boerin verwachtte die dag geen regen. Boeren geloof ik bijna altijd als het over het weer hebben maar ik heb vandaag geleerd dat dat alleen geldt voor het weer boven hun landerijen! Zodra we van Fludir bij de kust kwamen, zo'n 40 km verderop, zagen we de lucht betrekken en waren de vriendelijke wolken met hun randjes blauw snel verdwenen. Het zag er naar uit dat dat geen buitje was en even bespraken we een ander plan, zoiets als "omkeren en wat anders gaan doen dan naar Kyrkjabaelarklaustur". Omdat we net op een tamelijk forse wegopbreking zaten , konden we niet eenvoudig stoppen en keren en moesten we toch voorwaarts. Het landschap rechts van de weg veranderde daarbij geheel van karakter, van kale vlakte naar hobbelige lavavelden bedekt met mos, heel abstract! Links hoge bergen in mist en wolken gehuld met daarvoor op gepaste afstanden frisse huisjes met rode of felblauwe daken, omringd door tientallen, honderden paarden en schapen. We bleven toch maar doorrijden (het regende toch al een poos) en zagen plots een stuk gletsjer links van ons en een gravelpad die er naar toe leek te gaan. Marianne gooide het roer om en de versnelling naar beneden en in z'n 2 hobbelde we richting gletsjer. Na een kwartiertje bleken we niet de enige die daar wilden zijn. Een paar ERRUG grote SUV's met Explorer-Glacier-en nog meer grote woorden en superlatieven brachten een aantal onhandig doende toeristen naar het ijsveld, waarschijnlijk voor het bewandelen van de gletsjer. De reclame op de lage barakken beloofde ook koffie maar waarschijnlijk pas na 1 juni (start seizoen) want alles was gesloten en de stoelen stonden nog op z' n kop. Dus terug naar highway nr 1 en verder, richting Vik. Daar getankt en een chinese toerist voorgedaan hoe die moest tanken bij een selfservice, had ie blijkbaar nog nooit gedaan. Hij stond met de vulpistool in de auto te wachten tot er iets uitkwam -:). Het IJslandse systeem werkt echter anders. Eerst creditcard erin, dan aangeven hoeveel Kronen je aan de staatskas wil doneren en dan pas krijg je je benzine, afgepast op de exacte Kroon. Daarna een paar hellinkjes trekken van 10-12% en weer verder langs lavavelden. Inmiddels al ca 150 km gereden en we kwamen bij ons einddoel. Het plaatsje (zie naam in het begin, ik heb geen zin om dat word steeds opnieuw te moeten opzoeken en typen) herbergt een geologische vindplaats van basaltblokken in zeshoekige vorm, zo symmetrisch dat ze door mensen gemaakt lijken te zijn. Verder was er een wandeling in de buurt om een mooi meer met van tijd tot tijd veel vogels. We vonden zonder veel moeite het vertrekpunt en wilden wel koffie. Het cafe annex guesthouse bij de parking was wel open maar de jongeman achter de balie wist te vertellen dat de kok pas volgende week zou komen, ja pas op 1 juni! Maaaaaar, de thee en koffie was gratis en hij vond het geen probleem als we onze boterhammen daar binnen zouden opeten. Enige concessie (niet echt hoor) was dat we de ijslandse hard metal muziek even moesten aanhoren. We rekten ons vertrek uit het cafe nog even want inmiddels was het dus weer gaan regenen. Nou ja, miezer-regen dus op een gegeven moment de poncho gepakt en naar boven. Het meer lag wonderlijk genoeg bovenop een groot massief gebergte en we moesten dus effe klimmen, iets van 80 meter. Maar eerst door een bos, nouja, bosje van 500 meter lang en 100 meter breed. Er waren veel vogels te horen en we stuitten warempel op de hoogste boom van IJsland, dat vertelde het bordje ons althans. Liefst 24,80 meter hoog en nog steeds aan het groeien! Bovenaan het meer was het stil, geen toerist te bekennen en de vogels waren blijkbaar nog in Afrika, die waren er niet, afgezien van10-20 die-hards. Wel eentje zo groot als een fazant, maar dan wit van onder, zwart van boven en zonder staartstuk. Niet erg bang voor ons want hij blijf tamelijk rustig zitten op 15-20 meter afstand. Verder nog wat fuutachtige vogels en een kraai, dat was het wel. Bovenaan de rif nog even over de vlakte gekeken met een rivierdelta, de mist onttrok helaas bergen en gletjers aan ons oog. Door een smalle kloof naar beneden en daar op de basaltformatie gestoten. Maar goed dat we het wisten anders waren we er aan voorbij gelopen, zo groot was het niet. Wat zal het geweest zijn, tien bij tien m2? De schapen en lammetjes bezorgden ons verder nog wat natuurlijk plezier en de laatste paar honderd meter bracht ons terug bij de auto. Het cafe was inmiddels echt dicht en met de natte schoenen in de achterbak reden we naar ons volgend adres, nabij Hella. De reisbeschrijving was op zijn Ijslands. Zeven km ten westen van Hella sla je de weg nr 26 in en na 30 km staat je hotel er. Onderweg gegeten bij een bistro annex pottenbakkerij waar we de lokale hamburger testten en even op Google Earth gecheckt of dat hotel er wel lag. Dat bleek te kloppen en na een ritje "verlatenheid troef" lag ons hotel daar. Stijl: een grote lage barak, geschilderd plaatwerk aan de muren (buitenkant he!) en een lange gang met aan weerszijden kamers. Alles bijna nieuw en fris, niets mis mee! En ja, ook een hete tobbe, dus konden we weer badderen, met uitzicht op
lage nevel met daarachter vermoedelijk een vulkaan. Maar het was wel weer droog -;))). Morgen nog een dag in deze omgeving, plan maken we morgen.