Naar Fludir

26 mei Maandag, van Stykkisholrum naar Fludir, via Thingvellir, Geysir en Gullfoss.
Na een flink ontbijt en ditto uitleg van de pensioneigenaar gaan we weer zuidwaarts, maar dan meer naar het binnenland. De goede man wijst ons op fraaie verborgen plekjes en voegt ongemerkt zo een paar honderd kilometer aan onze route toe. Gaan we niet doen denken we! Ook de reisbeschrijving gaan we niet helemaal volgen. Die wil ons driekwart vd route opnieuw laten rijden. Wij kiezen voor een stuk naar het oosten en dan pas zuidwarts. Data betekent wel dat we het asfalt achter ons laten en op de gravelwegen rijden. Dat gaat prima. In het begin rammelt het allemaal en hoor je continue steentjes tegen de onderkant van de wagen maar na verloop van tijd merk je dat niet meer. We rijden langs een erg mooie baai en dat betekent fikse fotostops, niet erg hoor! Al snel zien we dat onze witte VW Polo op een ijsje met chocoladepoeder lijkt, tis niet bepaald stofvrij daar! We pikken na en poos de oude route op, slaan dan weer naar het oosten af en komen bij Thingvellir.
Een vlakte, aardbreuk en een soort 1e en 2e Kamer in de natuur. Wil je hier meer over lezen, lees dan door. Zo niet, ga dan naar de volgende alinea.
Þingvellir is voor de IJslanders een meer dan historisch belangrijke plaats. De nakomelingen van stichter van Reykjaviks Ingólfur Arnarson stichtten in 930 het Alþing bij Þingvellir. Dit was de plaats waar 's zomers elk jaar de grote grondeigenaars, boeren, krijgslieden, handeldrijvers en anderen bijeen kwamen om onderlinge vetes te beslechten, om huwelijksverbonden aan te gaan, om zaken te doen, om recht te spreken, om nieuwe wetten uit te vaardigen, om nieuws uit de verre uithoeken van IJsland uit te wisselen, om weergeld voor moord en doodslag te betalen of te ontvangen en om mensen vogelvrij te verklaren of te executeren. Kortom, het Alþing was dé plaats waar voor iedereen zaken van (levens)belang werden geregeld. Zo werd hier bijvoorbeeld in het jaar 1000 besloten dat het christendom de landsgodsdienst zou worden (in elk geval buitenshuis, binnenskamers mocht men nog de oude goden vereren.De nakomelingen van Arnarson kozen Þingvellir niet bij toeval uit. De plaats werd uitgekozen door de aanwezigheid van een groot fissuur in de aarde, de Almannagjá (alle-mensen-kloof) boven een grote vlakte, die ruimte aan vele tienduizenden mensen kon bieden, een waterval en de Öxará (bijlrivier), en de aanwezigheid van een meer, het Þingvallavatn, die vers water en volop vis leverde. De Almannagjá fungeerde als een echomuur waardoor er een optimale akoestiek voor de toehoorders in het open veld was. Op deze plek is de Midden-Atlantische Rug heel duidelijk zichtbaar.
Het gebied is ook de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse (ten noordwesten van de kloof) en het Europese (ten zuidoosten van de vlakte) continent, met de vlakte zelf als scheiding. Op deze plaats drijft IJsland door tektonische bewegingen schoksgewijs met een gemiddelde snelheid van 1 à 2 cm per jaar uit elkaar, waar diverse fenomenen van getuigen: diepe kloven gevuld met zeer koud en helder water gevoed vanuit ondergrondse waterbronnen, kloven, barsten, watervallen, verzakkingen en breukvlakken. Een aanzienlijk gedeelte van de vlakte is bedekt met lava van de nabij gelegen schildvulkaan Skjaldbreiður, die 9000 jaar geleden nog actief was. Het is ook deze lava geweest die de waterafvloed van het gebied blokkeerde waardoor het meer Þingvallavatn kon ontstaan. De Almannagjá kloof is ontstaan doordat er een grote aardverzakking heeft plaatsgevonden waarbij de grond over een lengte van zo'n 16 km plaatselijk 30 tot 40 meter daalde. De laatste aardverzakking vond in 1789 plaats waar de vlakte na een aardbeving in 10 dagen tijd met 60 cm daalde.

We verlaten Thingvellir om 30 km verderop naar een warmwaterbronnen gebied te gaan waar enkele gaten in de bodem hun kokend heet water om de zoveel minuten naar boven spuiten. De beroemdste is de Geysir, waarna alle geisers vernoemd zijn
. Dit oudje doet het helaas niet meer. Wel is het water aan het oppervlak kokend heet maar hij spuit niet meer. Die taak is overgenomen door de geiser 50 meter verderop, de Stokkur. Die spuit elke 4-6 minuten en soms wel 2 x achter elkaar. Fraai gezicht ! We weerstaan de verlokkingen van de shops en gaan naar de laatste attractie vandaag, een hele grote en mooie waterval, de mooiste van Europa zeggen ze daar. Wel, dat die mooi is, is buiten kijf! Hoge nevels, veel gebulder en toeristen, een indrukwekkend gebeuren. Al dat water stort zich in een grote kloof die we graag wilden doorkruisen, maar helaas zijn de paden geblokkeerd, waarschijnlijk om de natuur te beschermen. We zoeken de gravelweg weer op en gaan op zoek naar ons logeeradres. Meer dan een naam en een wegnummer hebben we niet, maar het blijkt voldoende, ook al hebben ze een afslag met een ander wegnummer erop vergeten. In een dorp vlak voor de bestemming gaan we ons diner scoren want in het guesthouse is niets, tenzij we dat van te voren gereserveerd zouden hebben. We hebben nauwelijks keus en belanden in een modern hotel, met meer obers dan gasten. We laten ons de hamburger en friet a la cuisine goed smaken en doen een goede brownie en koffie na. Dan is het nog een kwartiertje naar ons guesthouse, een oude boerderijwoning. Niemand thuis maar de deur staat open en een briefje verwijst ons naar een halletje met een telefoon. We drukken volgens instructie op de aan knop en krijgen warempel de pensionhoudster te spreken die even later in een dikke 24 klepper, 3,5 liter Jeep komt aanscheuren. Ze maakt ons snel wegwijs en vergeet het buitenbad niet te vermelden, dat gevuld is met warm bronwater, yes, kunnen we weer eens lekker badderen! En passant even de wifi installleren zodat ik iedereen op facebook mee kan laten genieten van een selfie. Met een heet en loom gevoel ploffen we boven in de zitkamer neer op een grote hoekbank, thee voor marianne, wijn voor mij, voeten omhoog en vandaag doen we niets meer! Tis net 22 uur dus we mogen naar bed!