27 september

27 september
We merken dat de hoteleigenaar (Nederlands) hier beter weet wat een ontbijt moet zijn dus we laten het ons goed smaken.Dan inpakken en worden we naar het busstation gebracht, 5 minuten verderop.We zijn erg vroeg, zo rond 9.10 uur. De reglementen schrijven daar voor dat je je een half uur van te voren meldt in het kantoor en je bagage afgeeft. In ons geval melden om 930 uur en vertrek om 10 uur. Nog tijd genoeg om even naar een apotheek te lopen om de voorraad keeltabletten aan te vullen, dat wordt nog niet echt beter. Dan een bankje gevonden om het straatbeeld op het busterminal te bekijken. We blijken achter een groepje mannen te zitten waarvan er een paar al stomdronken zijn. Ze groeten ons vrolijk maar zijn verder niet lastig. Ondertussen probeert een van de meer nuchtere personen de mannen tot eten te overreden in de hoop dat ze dan minder drinken of zo. Dat gaat zo een tijdje door maar dan komt de politie en die hebben geen sociale vaardigheden nodig om de dronken mannen te overreden want ze pakken eenvoudig de fles alcohol af en gieten die voor hem in de goot leeg. Mogen ze waarschijnlijk nog blij zijn dat het zo afloopt! Nou, zo vermaak je je wel als je zit te wachten-;).
De rit verloopt verder prima, het asfalt is prima, ook net nieuw denk ik, een brede tweebaansweg met vluchtstrook en zonder veel verkeer. De eeuwige gierende wind vergezelt ons ook hier. We zitten langs een Nederlands stel maar contact hebben we er in het begin niet echt mee.Dat gaat later ook niet lukken want Marianne ergert zich aan de overwegend mopperende opmerkingen van de vrouw die continue een sudokuboekje bestudeert, of ze iets invult kan ik niet zien! Het weer is veranderd, de strakblauwe luchten zijn verdwenen en er is nu veel bewolking, maar de zon komt gelukkig grote stukken toch wel door.
De vlaktes zijn nu geel grijs met duizenden bosjes kleine struiken en blijkbaar voldoende voedsel voor wat lama's. Op de achtergrond lage afgesleten bergtoppen zonder veel bijzondere kleuren maar misschien komt dat door de afstand dat we de kleuren niet meer zien. Later wordt dat weer beter. Ik vind er wat saaiere stukken bij zitten, maar Marianne heeft dat gevoel helemaal niet. Boven enkele bergen hangen donkere wolken, waarschijnlijk regent het daar nu. Oh wacht, op de ruiten van onze bus verschijnen nu ook wat verdwaalde regendruppels. Nouja, dan hebben we de regenjassen niet voor niets meegenomen toch!
Rond 12-ven stoppen we voor banos (toilet) en/of almuerzo (lunch). We hebben even een communicatiestoornis. Als we de soep op hebben vraagt de dame of we nog asado willen, vlees dus. Nee zeggen we, het is compleet. Ja, denkt de dame, die willen een bord vlees compleet met vlees, macaroni en wat garnituur. Die we dus krijgen. De asado is van onbekende oorsprong, zowel die als anatomisch deel, maar wel smakelijk, mals en gaar en als je voor soep en maaltijd anderhalve euro pp moet betalen, hoor je ons niet klagen! Dan is het nog een uurtje door naar Potosi, eens de welvarendste stad van Zuid Amerika door de enorme hoeveelheden zilver die er zijn gevonden en gedolven. De mijnen zijn nog steeds actief. Het leven en werken ondergronds is nog steeds erbarmelijk. Eigenlijk hadden we daar een excursie gepland maar omdat we hoesten en proesten en de lucht daar vol hangt met giftige stoffen en stof leek het ons beter om deze excursie maar af te blazen. We belanden in ons hotel nabij het fraaie centrum met koloniale gebouwen en een zeer levendig stadsbeeld en we besluiten om daar de Munt te gaan bezoeken, Casa de Moneda om het zilver proces van delving tot munten slaan te bekijken. Er zijn honderden artefacten te zien over de rijkdom maar ook over de zeer slechte arbeidsomstandigheden. Allemaal zeer interessant, zo ook de schatkisten die ze gebruikten om de zilveren munten van Bolivia naar Europa te vervoeren. Deze waren van ijzer gemaakt en hadden een ingenieus slot om de piraten een loer te draaien. Het echte slot was verstopt onder de toplaagvan koeienhuid en aan de voorkant hadden ze een groot zwaar imitatieslot gemaakt. Daar vierden de piraten hun krachten op los, maar helaas dan. Toch werd er heel wat zilver door de piraten veroverd, denk maar aan onze Zilvervloot! Jahoor, de Nederlanders waren gewoon ordinaire piraten, legaal volgens de Nederlandse wet, maar wie boeit dat?Al met al een boeiend excursie!
Op het centrale plein zagen we nog dat er diverse individuele feestvieringen waren, van wat weten we niet precies. Een versierd kind was het hoogte punt (wist ze dat wel?) maar ook een dame met een platte professorpet op, die zal wel gepromoveerd zijn of zoiets. Omdat ik daar foto's van maakte, gaven we ze een geschenkje, Delfts blauwe klompjes uit Nederland als een sleutelhanger.. Vonden ze leuk! Na een vroeg diner snel terug, de toiletpot kon wel een uitdaging gebruiken.....( was het de asado van vanmiddag?). En dan een keer vroeg naar bed en uitslapen want we hoeven morgen dus niet vroeg op voor de excursie!