26 september

26 september
We hebben redelijk geslapen en het is vrij makkelijk om om half zes te vertrekken, tis nog donker maar je ziet het ochtendgloren al.we rijden ca 45 minuten door als we stoppen om de zon op te zien komen. Een fraai gezicht zo over die immense witte vlakte! Binnen 5 minuten staat de hele zon al boven de horizon en gaan we graag de auto weer in. Om na een kwartiertje rijden te stoppen bij wat een eiland lijkt in die vlakte. Het is er een van de 14 en deze is bezaaid met enorme cactussen van wel 10 meter hoog.Als je weet dat ze maar een paar millimeter per jaar groeien, weet je dat ze oud zijn. We dwalen er een half uurtje rond, er zijn nog nauwelijks andere toeristen en kunnen bij terugkomst ontbijten. Mabel is eindelijk door haar verse brood heen en heeft nu een cake gebakken, een welkome afwisseling. Vervolgens door naar Colchani, maar niet eerder dan dat we onderweg een fotoshoot doen. Door de enorme witte vlakte, lees achtergrond kun je optisch fototruukjes uithalen. Foto's volgen tzt!
In het dorp Colchani aan de rand van de zoutvlakte - zo groot als half Belgie) wordt de ruwe zoutproductie gezuiverd en verwerkt tot consumptiezout voor de Bolivianen zelf. Helaas vandaag geen rondleiding, alleen langs de toeristenstalletjes, daar besteden we een paar Bolivianos aan souvenirs. De rondleiding hebben we 7 jaar geleden al gezien, dus wat ons betreft kunnen we snel verder naar Uyuni, ook heen onbekende stad voor ons. We doen even een bijzonder kerkhof aan, hier staan alle afgedankte treinstellen van Bolivia! Alles geroest, geplunderd van bruikbare onderdelen, weggezakt in het zand, bewoond door vele vogeltjes en rare vogels die allemaal foto's van die ouwe meuk maken! Somigen zelfs voor de tweede keer -:)). Dan is de tour echt voorbij, Mabel heeft ondertussen de laatste lunch gemaakt en dan nemen we hartelijk afscheid van dit stel dat ontzettend leuk en aardig en kundig was. Ze gaan nu terug naar hun basisstation, klaar maken voor een volgende trip. We schrijven nog een hartelijke aanbeveling in een nagelnieuw boekje, in het engels en op speciaal verzoek in het Duits, Elvis wil Duits gaan leren voor de Duitse toeristen!
Wij checken dan in in ons hotel, slenteren in de middag over de markt (langzaam deze keer) en doen een terrasje met verse sinaasappelsap en schieten foto's van fotogenieke Boliviaanse vrouwen. Na een siësta van 2 uur, terug het centrum in om de pizza kunsten van de Bolivianen te testen. Dan vroeg naar bed. Morgen een ritje van vier uur naar Potosi, nog steeds op adembenemende hoogte van 4000 meter, we zijn er nog niet echt aan gewend.