5 oktober

5 okt naar Tokyo
Na het ontbijt de koffers naar voren zeulen, het huis is maar een meter of 6 breed maar zeker 50 meter diep met  allerlei op- en afstapjes. De eigenaresse biedt aan om een foto te maken als we voor het huis staan, dat wordt echt een japanse staatsie foto -;). Dan maken we ons op voor de trip naar Tokyo. Met 3 overstappen belanden we van de landelijke serene rust in de hectiek van het Tokyo agglomeraat van 13 miljoen mensen! Het laatste uur van de treinreis zitten we alleen maar in stedelijk gebied, niet opvallend veel hoge gebouwen maar wel alles hutjemutje tegen elkaar gebouwd. Een stukje gras is een zeldzaamheid, tuinen zijn er nauwelijks ! Op Shinkuku-station krijgen we de eerste test op wat wel eens het grootste en drukste trein/ metro station van de wereld wordt genoemd. Dagelijks zijn er ca 1,5 miljoen !!! passagiers die van dit immense station gebruik maken. Denk ook nog even aan het feit dat iedereen met een mobieltje  bezig is, een drankje met zich meesleept, en een tas, en wat eet. Gepraat wordt er echter nauwelijks! We hebben de weg naar het volgende overstap station echter goed gevonden dankzij de gedetailleerde en duidelijke aanwijzingen die er in onze reismap zitten. Op het eindpunt weten we dat we maar 8 minuten van ons hotel zitten maar we moeten wel in die korte tijd een stuk of tien aanwijzigingen volgen en dat in een lawine van bordjes, pijlen, nummers en niet te vergeten de mensen waar je op moet letten dat je ze niet overhoop loopt met je koffer en rugzak! En dan is het nog niet eens spitsuur. Het gaat goed tot en met het laatste punt, moeten we nu wel of niet die trap hebben en naar buiten? Toch maar even navragen en ja hoor, dat is de goede  uitgang. We komen in een enorme marmeren hal, met spiegels en twee roltrappen. Boven wederom een grote moderne hal met een hal zo hoog als 40-50 meter. We leveren met een gevoel als van twee muisjes in HoogCatarijne onze bagage in want we kunnen nog niet op de kamer. Dan Tokyo in! Makkelijker gezegd dan gedaan, waar te beginnen? Onze reisgids en de tips en plattegronden geven raad maar we moeten wel zelf kiezen uit de tientallen opties. Eerst maar eens rustig rondom ons hotel beginnen denken we en we vinden een wandelroute die bij een groot park begint. Goed idee, dan krijgen we misschien even het landelijk gevoel terug. Het is in  het park rustig qua mensen en ook qua geluid, we horen zelfs vogels en krekels! We pakken wat noedels en wat gefrituurde tempura om de lunch te imiteren en slenteren op het gemak even rond. Langs een bonsai tentoonstelling want dit jaar is Tokyo Green 2012 actiejaar. Dan een bloemenzee in van zeker een voetbal veld groot, alleen jammer dat er maartwee soorten bloemen zijn, Afrikaantjes en Cosmos. We hebben onderweg zoveel Afrikaantjes gezien dat we besloten hebben om ze zelf maar Aziaatjes te gaan noemen! Per slot van rekening komen ze oorspronkelijk ook uit de Himalaya als ik het me goed herinner en we komen ook al jaren in Azie. Afrika zien we maar weinig, vandaar.
Dan verder met ons rondje. Boottochtje van 12 minuten door stukje haven, mooie skylines. Dan wandelen langs andere tuin, die we echter niet ingaan, we willen verder naar een tempel (echtwaar-;)) maar komen dan eerst langs het Tokio Trade Centre met uitzicht toren op de 40e verdieping op 152 meter hoog. Doen we, mooi uitzicht, ook bij zonsondergang en in het donker. Tis er nietdruk. Drukte ligt zeker bij nieuwe Skytree toren van 600 ? meterhoog. Schijnt er razend druk te zijn. Je miet een week van te voren een kaartje en tijd reserveren of anders uren in de rij staan.
Daarna terug naar hotel, inchecken. Wifi is er alleen in de lobby, dan even de Starbucks voor koffie  zoeken, die  zit onderaan de  trap maar er is weinig leven te bespeuren naast wifi en koffie.
Morgen vroeg op om naar de visafslag te gaan, schijnt een enorme bedoening te zijn.