15 en 16 september Nagasaki

15 en 16 september.
Natuurlijk zijn WIJ ruim op tijd vertrokken  maar heeft onze vlucht al meteen 2,5 uur vertraging! Het vliegtuig is er nog niet! Dan heb je nu de keuze, verslag van dag 2 afwachten of hieronder lezen hoe het Bagage Droppen tegenwoordig gaat en hoe we "lekker" lagen te lezen onder genot van een piano recital. Om dan nog te lezen wat we allemaal moeten doen om in ons eerste hotel te komen....

Bagage droppen was vroeger een kwestie van paspoort afgeven, je koffer op de band zetten en paspoort en boarding pass ontvangen. Nu sta je voor een ca 20 meter lange metalen wand van ca anderhalve meter hoog met om de 2 meter een lcd scherm en een groot luik erlangs. De boarding pass die je of thuis of net vooraf al geprint hebt, hou je voor de scanner naast het lcd scherm. De barcode geeft je persoonlijke data weer van jouw vlucht en zegt dat je je bagage in t luik moet zetten. Je koffer wordt meteen gewogen en er komt een label uit de wand dat je om de handvaten vd koffer moet doen. Dan klik je op het scherm een paar maal op OK , het luik gaat dicht en je koffer is weg. Dan nog even een ontvangstbewijs ontvangen en je kunt via de paspoortcontrole naar de shops , bars en gates. Alwaar we beleefd krijgen te horen dat ons vliegtuig nog onderweg is en of we maar 2,5 uur willen wachten aub? Maar natuurlijk, en we krijgen bij de transfer balie drie vouchers kado, een om 5 minuten te bellen, een om een hapje te eten a 5 euro, en een voucher die ons het recht geeft om toch nog mee te mogen op de volgende vlucht. Onze overstaptijd in Seoul kort zo in van 3 uur naar drie kwartier maar garantie dat we de vlucht naar Fukuoka op tijd zullen halen zit er helaas niet in ! Omdat we al net een snack ophadden en bellen naar Seoul toch niet veel effect zal hebben, ploffen we neer in de lounge hoek. Mooie meubels in frisse kleuren, ruim van opzet, media stoelen, grote tv's (geluid gelukkig uit) en geen gejengel van kinderen (Sorry ouders -;)). Alleen jammer dat het meubilair alleen maar gelegenheid geeft om rechtop in te hangen en een dutje doen blijkbaar niet de bedoeling van de ontwerper was. Een interieurverzorger poetst de boel blinkend en vergeet ook de piano niet. Die staat er niet voor niets en ik word toch even wakker uit mijn dutje van mooi, rustig en ingetogen piano- muziek die niet zou misstaan bij de verjaardag van Maxima. Prachtig! Zou die interieurverzorger onvermoede kwaliteiten hebben? Nee, t blijkt een Aziatische man te zijn die met zijn vrouw kwam aanlopen en de piano zag staan en er op los begon te spelen! Zeker een half uur, echt een beetje onwerkelijk als je op een vlucht zit te wachten! Hij vergeet te buigen als er wat mensen klappen en om Meer, Meer roepen! Dan is hij weg.
En is t tijd voor ons gratis kopje koffie met gevulde koek. Als we een kleine koffie en een grote koffie doen met twee koeken komen we precies uit op 10 euro, jaja, wij kunnen kostenbewust rekenen! 
Om 20.15 uur zitten we dan toch in t vliegtuig en zitten we braaf de bijna 10 uur uit. Wel een film gekeken maar onrustig geslapen. Nauwelijks turbulentie. 

Seoul wacht ongeduldig op ons. We schieten een KLM vertegenwoordigster aan die ons verwijst naar een transferbalie op de 4e etage, daar wordt snel een boarding pas geprint en snellen  we naar de gate . Gelukkig zijn ze net aan het inladen en ploffen we toch nog volgens schema neer in onze stoelen. Nu nog maar een uurtje naar Japan. Half vier 's middags is het dan en we mogen nog even een half uurtje in de rij voor de douane. Ons e-ticket wordt nauwkeurig bestudeerd en na een foto en twee vingerafdrukken en een scan op koorts (negatief ook al voelen we ons verhit), mogen we eindelijk Japan in. Maar dan zijn we er nog niet! Eerst een shuttle bus in, weer half uurtje wachten want het is druk. Dan 15 minuten met de bus naar een andere terminal, dan de metro in. Kaartje kopen mbv een vriendelijke en behulpzame stationsdame, de metro brengt ons in 6-7 minuten naar het treinstation Hakata van Fukuoka. Tis daar al stukken drukker en we zien al gauw door de bomen het bos niet meer, dus weer een dame aangesproken die ons razendsnel twee kaartjes in de hand drukt (wel betalen aub!). We hebben nog tien minuten om te besluiten welke rij we gaan staan, het perron nummer wisten we al. Ik scoor snel een paar drankjes en wat nootjes voor onderweg en Marianne staat al weer te wenken dat ik moet opschieten, jajaja, ik kom maar wil wel eerst wisselgeld terug! Om 18.15 uur eindelijk in de trein naar Nagasaki Klein ritje van 2 uur), daar wacht ons volgens het reisschema nog een metrotrip naar het hotel. Ik denk dat het niet snel duurt of we gaan in Nagasaki echt wel  wat slaap inhalen (of toch maar ook eerst wat eten van te voren? we zien wel! ). Dus, over vakantie gesproken, die moet denk ik na vandaag pas beginnen-:)
De metro in Nagasaki is een street-car oftewel een tram. Klein maar efficiënt uitgevoerd want aan beide kanten vd tram zit een  cockpit. Instappen doe je zonder kaartje. Bij uitstappen gooi je geld in een bakje, laat je je (dag)pasje zie of schuif je een biljet in de gleuf waarna je je eventuele wisselgeld terug krijgt.
We stapten een keer over met de streetcar en een nieuwsgierige maar beleefde dame was ons behulpzaam om de richting van het hotel te wijzen.
In het hotel Monterey werden we goed geholpen, in nog redelijk engels ook. De kamer is prima. Wifi met een Ipad is mbv een workaround met nul resultaat helaas. De hotelklerk keek al twijfelachtig toen hij ons het setje gaf dat de Wifi moest genereren. En de Ipad met een netwerkkabel aansluiten gaat niet want de Ipad heeft geen netwerkuitgang/ingang -:(. In de 24uurswinkel om de hoek even wat noodles gekocht en wat bier en nootjes en na een douche eindelijk naar bed!