Labrang 2

15 juni

We zijn een heel eind naar het oosten gereisd voor dit grote dorp Labrang met het belangrijkste klooster voor de tibetanen buiten Tibet. Ik citeer maar weer eens (voor een deel) uit Wiki.

Het Labrangklooster is een belangrijke gelugschool in het Tibetaans boeddhisme. Labrang heeft in het Tibetaans boeddhisme altijd het grootste aantal monniken gehuisvest buiten wat sinds het Chinees bestuur de Tibetaanse Autonome Regio wordt genoemd. Het klooster werd gesticht in 1709 door de eerste Jamyang Shaypa, Ngawang Tsondru. Het klooster domineert het noorden van de stad. Het klooster kent achttien hallen, zes onderwijsinstituten (medicijnen, filosofie, sanskriet, brahma, en nog een paar), een gouden stoepa, een debateerruimte voor soetra en heeft een bibliotheek van bijna 60.000 soetra's. Voor de Invasie van Tibet (1950-51) bevonden zich 2000 monniken in het klooster; Nu zijn er ca 1200. Sinds 1982 is het weer een belangrijke bestemming voor pelgrims in Tibet. Het klooster bezit een boedhistisch museum met een grote collectie boeddhabeelden, soetra's en wandschilderingen. Verder zijn er een groot aantal boeken in het Tibetaans, over het Tibetaans boeddhisme, de geschiedenis van Tibet, de maankalender, muziek en kunst.

Nou, dat wilden we dan wel eens zien. Dus vanochtend een tour geboekt met een engelstalige gids, een monnik in opleiding. Hij bepaalt de route en vertelt het een en ander. Had je gedacht ;-( De jongeman had blijkbaar bij elk te vermelden onderdeel (beeld, ruimte, voorwerp) een standaard tekst ingestudeerd en ratelde die af in zacht, nauwelijks te verstaan steenkolen engels, laat staan dat het te volgen was! Daar hadden we dus niets aan. Jammer ook dat we geen fotoos van de binnenkant van de tempels mochten maken. We maakten wel het begin mee van een soort dienst, letterlijk tientallen monikken stroomden toe naar de hoofdtempel, allemaal de laarzen uit (ze hebben allemaal dezelfde, hoe weten ze nou als ze terugkomen welke laars van hem is, vroegen we ons af?) en namen plaats op de kussens tussen de rijen rijk versierde kolommen. Wij, de toeristen , bleven buiten staan maar konden wel naar binnen kijken. Tussen ons door schoten lokale mensen door en wierpen samengevouwen papier naar de monikken, die dit ontrafelden en blijkbaar waren het gebeden want ze zongen die hardop uit. Jammer dat ik het niet kon verstaan want voor hetzelfde geld bedankten ze hen. De lokale mensne wierpen niet alleeen gebeden maar ook papieren geld naar hun toe! En als we beter keken zagen we met de minuten de stapel gebeden aan de ene kant liggen en de stapel met geld aan de andere. Jaja, geld is ook een religie;-).
Na onze tour wat verder in het klooster rondgewandeld, dat eigenlijk een heel groot complex is van meerdere tempels, gebouwen en huizen waar de monikken wonen en werken.
Dan een drankje in Snowy Mountain Cafe en wat kletsen met een nederlandse vrouw die veel in/ voor china werkt. Ze tipt ons voor het eten van Nomad cafe even verder op, en daar proberen we de yak-burger uit. Brood is dor en droog en dus goed met chopsticks te eten ;-), het vlees is goed van structuur en smaak en heeft wat weg van wild, zegt Marianne. Ik proef het echter niet.

Dan wordt de stoel aan onze tafel weggeschoven en vraagt een bedeesde stem in het engels of hij er bij mag komen zitten. Hij is een monnik van 25-30 en heeft zichzelf engels geleerd. Tibetanen mogen van de overheid geen engels op school leren dus moet hij het hebben van zelfstudie en oefenen met de toeristen. We kletsen wel 30-45 minuten met hem. Over zijn opleiding, hoe vroeg hij op moet (5 uur, elke, jawel elke dag!), hoe laat hij naar bed gaat (24 uur) etc etc. Ook wat gevoeligere onderwerpen komen aan bod maar hij is voorzichtig , en wij ook.

Dan stappen we maar weer eens op en verder, naar het nonnenklooster. Jawel, die zijn er ook! Ook in andere aziatische landen zagen we die. Vaak worden die niet erg goed gesubsidieerd en ontvangen vaak weinig donaties, maar dit nonnenklooster zag er goed uit. Alleen was alles dicht dus hebben we de middagwandeling maar wat vervroegd. Het weer zit mee, bewolkt en 20-25 graden dus goed om te wandelen. De monnik had ons verteld dat de rondwandeling boven door de heuvels een-twee uur duurde, misschien voor ons wel drie zeiden we ;-)! Het was meteen steil klimmen, onderweg mooie veldjes met rood/witte bloemen, ook geel roze ne paars. Voorjaar/zomergevoel volop! Goed dat we de wandelschoenen aan hadden, op sandalen was het garantie voor blaren geweest. Bovenop stond nog een kleine tempel-stupa, kleurig versierd met gebedsvlaggetjes, die hingen driftig te wapperen en hun gebeden de wereld in te sturen in een straf windje. Maar daarna ging het bergafwaarts en waren we na een dik uur al terug! Of de monnik had een ander tempo voor ogen of we waren in een superdag?
Nou, dan tijd over voor een late siesta en wat lezen en weblog bijwerken.

We hebben nog twee volle dagen hier. Tis aftellen geblazen helaas. Zaterdag weer bussen, vliegen en vliegen en dan zondagochtend in Brussel aankomen. Maar gelukkig duurt het nog even, dus gaan we nog lekker genieten!

Fotoos volgens asap!

Grt F&M